اي دل تو بسوزي که چه زارم کرديسرگشته ي هر شهر و ديارم کرديمن بنده ي صبرم و صبوري ره منصبري دگرم نيست چکارم کرديدر حسرت ديدار رخش پير شدمخورشيد بُدم تيره و تارم کرديآهوي در و دشت و بيابان بودم"در بند سر زلف نگارم کردي"بين در طلبش نيست مرا پاي دگراز پا به فتادم تو چه خوارم کرديسر در ره يارنهاده ام ،باکي نيستگر عاشق آن زلف آن نگارم کردي
